Test na Łucznika {Satriny}

Satrina

To jest las, a kawałek dalej łąka. Świetne miejsce na test.

Satrina przyszła spokojnym krokiem. Miała zdawać na łucznika. Usiadła pod drzewem. Słyszała cały czas śpiew ptaków. Potem wstała i się wyprostowała. Czekała na tą, która zrobi jej test.

Konan

Przybyła tu Konka. Miała przeprowadzić testy, więc zjawiła się najszybciej jak mogła. Rozejrzała się po okolicy i dostrzegła zdającą. Podeszła.
- Witaj. Jak ci na imię? - spytała chcąc wiedzieć jak ma się zwracać do niej.

Satrina

Satrina zuwarzyła dziewczynę. Podeszła do niej i odpowiedziała na pytanie; - Nazywam się Satrina, ale mów mi Sat. - Uśmiechnęła się, a potem nabrała powagi. Satrina zawszę była wyluzowana. No nie, aż tak zawszę. Spojrzała Konan w oczy.

Konan

- Dobrze. Więc, będziesz zdawać na... łucznika... - zaczęła wolno mówić, jakby w pamięci szukając słów i wydarzeń. Spojrzała na zachowanie Sat. Konka już nie potrafiłą taka być.
- Odpowiedz mi więc, czemu na to stanowisko chcesz zdawać. - spytała. Pierwsze pytanie. Jedno z ważniejszych. Leniwym wzrokiem ogarnęła cały teren, by wiedzieć w jakim położeniu się znajduje.

Satrina

Ponieważ mam dobrą celność no i skradanie mi też doskonale wychodzi. Sama się wszystkiego uczyłam. Może to nawet moje powołanie. Jestem samoukiem. Lubię strzelać z łuku. Dobra jestem we władaniu bronią. No, ale ty to ocenisz, czy się nadaje - powiedziała. Spojrzała w niebo.

Konan

Konka skinęła głową na znak, że przyjęła odpowiedź Sat. "Pewna siebie. I dobrze" pomyślała po czym znów wróciła myślami do testu.
- Jak długo władasz bronią, łukiem? Miałaś jakieś praktyki, oprócz własnej nauki? - spytała.

Satrina

No władam łukiem od małego uczył mnie mój mistrz - powiedziała wesołym tonem przypominając sobie mistrza Crossa. Stanęła prosto i spojrzała an Konan. Uśmiech dzisiaj u niej gościł i to szeroki.

Konan

- Czy ten test cię bawi? - spytała nagle i z zupełnie innej beczki. Ten radosny humor był zagadką dla Konan. Zazwyczaj wszyscy mieli dokładnie odmienny sposób.

Satrina

Nie ja już taka jestem - powiedziała i spojrzała w niebo. Satrina zawszę była uśmiechnięta. Zerknęła na Konan, a potem stanęła znów prosto, ale cały czas miała uśmiech na twarzy. Po prostu często jej on towarzyszył.

Konan

- Określ siebie i twoje zdolności czterema przymiotnikami. - mruknęła i cały czas określała zachowanie Sat. Każdy szczegół, lecz nie było tego widać na pierwszy rzut oka.

Satrina

No ja jestem Świetna, dobra, niezła, wspaniała - powiedziała i się zaśmiała. Mówiła prawdę. Zaśpiewała coś patrząc w niebo. Spojrzała na Konan i się znów uśmiechnęła. Mistrz zawszę ją uczył. On był świetny.

Konan

- Ten test naprawdę cie bawi. Myślisz sobie, że z takim podejściem zdasz jakikolwiek test? - spytała dość zgniewanym tonem, jednak po twarzy nic nie było widać.
- Dam ci ostatnią szansę. Jeśli nie potraktujesz tego testu poważnie, to po prostu obleję cie. Takie określenia to możesz powiedzieć 10-letniemu dziecku, nie mnie. - dodała i zmrużyła wzrok. Rozumiała mieć radosną naturę, ale robić sobie żarty z testu? Tego nie zniesie.

Satrina

Satrina zdziwiła się. Nie można się jej uśmiechnąć. Teraz spoważniała. Stała prosto jej oczy to pustka, a śmiech na wieki zamilkł. Ręce zwisały w dół. Jej uszy słuchały, czy Konan zadaje coś. Spojrzała na swoje ciuchy i jej się nie spodobały. Ponieważ już nic ją nie bawi.

Konan

Widząc postawę Sat spojrzała na nią z ukosa.
- Nie chodzi mi o twój styl Ja, lecz o twoje Odpowiedzi. Cholera, jesteś na teście! Jak możesz mi mówić "Jestem świetna, wspaniała"?! Zastanów się! - w końcu i Konan puściły nerwy. Zaraz jednak ochłonęła.
- Więc powiedz mi. Bez żadnych głupawych odpowiedzi, jakimi przymiotnikami określiłabyś się. - ten ton był znacznie lżejszy niż przed chwilą, jednak wciąż napięty.

Satrina

No, aż tak nie umiem, ale postaram się - powiedziała. Myślała cały czas jak to powiedzieć. - No to tak. Umiem władać świetnie bronię, ale jeszcze nie, aż tak doskonale, jestem zwinna i szybka, umiem się bardzo dobrze zakradać, a potem zaatakować. Strzelanie z łuku uwielbiam. Tak samo jak rzucanie sztyletem. W tym jestem też dobra. Nie wiem, czy o taką odpowiedź ci chodziło - powiedziała. Przez cały czas była poważna. Nie zwracała uwagi na otoczenie. Patrzała na Konan. Zmieniła się i to jak. Już nie jestem wesołą dziewczyną, lecz złą i poważną. Stała prosto. Jej oczy nie miały uczuć. Tak samo jak jej ciało i jej dusza.