Diamentowy Wodospad

Kagami

-No to też mógł być w sumie ich służący. - Powiedziała z zamyśloną miną. - No a chociaż słyszałaś co u nich? Albo co się w ogóle dzieje w mieście. - Nie chciała pokazać, ze nagle interesuje się co się dzieje z jej "idealnymi" braćmi. Nie chciała pokazać, ze się o nich martwi. Ona już nie należała do ich rodziny. Gdy zaczęła się im sprzeciwiać nie należała według niej. Ale gdy uciekła miała to już "wypisane" na papierze.

Reni

- W mieście chyba dobrze, jest spokój i cisza. Nikt nie krzyczał tak, jak to było w innych miastach. Zresztą nie pamiętam wiele. Wybacz. - Powiedziała cicho, tu jej pamięć się załamywała, jakby dalej nic się nie wydarzyło.

Kagami

-Nie mogłoby być tam głośno bo by stracili swoją opinię. Tam zawsze musi być cicho, czysto i wszystko co najlepsze. Inaczej koniec. - Powiedziała śmiejąc się. Spojrzała na Reni i przyjrzała się jej wyglądowi jeszcze raz. - Jeśli mogę zapytać... Do jakiego klanu należysz? - Zapytała ciekawa odpowiedzi. Nie była pewna, myślała że może być zmiennokształtną. Ale po wyglądzie się przecież nie ocenia.

Reni

- Należę do zmiennokształntych - powiedziała po chwili. Z głowy wyrosły jej uszy, które szybko schowała. Nie chciała żeby ktoś inny to widział - wilkołak - rzekła, ale szybko urwała, chciała dodać coś jeszcze.

Kagami

-Aaa... Czyli umiesz zmieniać się w wilkołaka, ale nie do końca nim jesteś. - Tak przynajmniej zrozumiała. Wiedziała, że są wilkołaki, które idą do zwierzołaków bo nie umieją być całkiem ludźmi. Ale w sumie skoro wyrosły jej uszy? Nie no... wszystko jest ok. Ale Kagami tak nie umiała. - Woww... Jak Ty to zrobiłaś z uszami? Bo ja na przykład nie umiem. - Powiedziała wpatrzona w miejsce gdzie wcześniej były uszy. Coś takiego byłoby dobre na halloween. Mogłaby zrobić sobie ogon, wąsy, uszy i pazury. Wyglądałoby to jak przebranie ! Ta to miała pomysły...

Reni

- Mi się wydawało, że to jest normalne... - powiedziała po chwili, skoro była zmiennokształtnym. Czasem po prostu chowała uszy pod włosy. A różnicy i tak nie widać. - A ty... kim dokładnie jesteś? W jakie zwierzę się zmieniasz?

Kagami

-A oto i ja. - Powiedziała zanim się zmieniła. Nagle jej ciało zaczęło się zmieniać, a parę sekund później przed Reni stała gepardzica. - Mruuuu... ;3 - Wydała z siebie odgłos podobny do mruczenia xD. Zamachała parę razy ogonem i drgnęła uchem. Znowu zaczęła się zmieniać i już była normalna. - I vuala~! - Dodała pod koniec z uśmiechem. - To znaczy ja nie wiem, może to normalne. Może się tego dopiero nauczę. - Powiedziała robiąc minę myśliciela.

Raven

Wszystkiemu i każdemu przyglądałem się siedząc na drzewie.Rozmówczynie chyba mnie nie zauważyły,poprawiłem kapelusz i zmieniłem się w chłopaka.

Kagami

Kątem oka spojrzała na Ravena. Czemu on ciągle zmieniał się w chłopaka albo wilkołaka? Kag rozumiała, mógł się cieszyć czy coś swoją mocą ale bez przesady. Wstała i otrzepała ubranie z ziemi. Podeszła do krzaków, a potem w nie weszła. Zniknęła pomiędzy zieloną roślinnością jednak nadal była w tym miejscu. Nie odeszła.

Shinra

Przyszła znudzona monotonią i szarością codziennego życia. Na tym nędznym padole, zwanym życiem otaczali ją sami idioci i optymiści, którzy szukali wszędzie piękna i radości. Tylko Kagami była tu chyba normalna. Weszła na drzewo i obserwowała wszystkich z góry. Założyła płaszcz i obserwowała nadal spod czarnego kaptura. Świat był do kitu.

Kagami

Przemieszczała się pomiędzy zaroślami gdy natknęła się na wcześniej już mijany krzak czerwonych róż. Zaczęła przyglądać się kwiatom i gdy zauważyła sobie odpowiadający urwała go ostrożnie. Już w dzieciństwie często zrywała z krzaków, wyhodowanych i wypielęgnowanych przez jej matkę. Już miała to "opanowane" i nie musiała jednocześnie dawać się pokłóć. Wróciła nad wodospad z bordową różą, którą trzymała w dwóch palcach i 'okrywała' drugą ręką. Podniosła głowę czując czyjąś obecność i zobaczyła na drzewie Shinrę. Pomachała jej delikatnie ręką i podeszła pod drzewo. Usiadła pod nim uginając kolana.

Shinra

A ona we własnym świecie starała się stworzyć świat, który będzie coś dla niej oznaczał. Mimowolnie, a może i specjalnie przegryzła skórę na dłoni i zassała się w krwawiący palec. Zamknęła oczy delektując się metalicznym smakiem czerwonej krwi. Swojej własnej. Po chwili opuściła rękę, a krew kapnęła na różę. Shinra zamyślona nawet nie zauważyła Kagami i przejmowała się tylko swoim światem.

Kagami

Kropla krwi była ciemniejsza niż kolor róży. Kagami się uśmiechnęła, w cale nie miała za złe, że Shinra jej nie odpowiedziała. Po chwili róża zaczęła świecić... Nie no dobra, to było złudzenie. Odbijało się od niej światło księżyca, a cały kwiat pokryła lodowa powłoka. Łącznie z kroplą krwi, która miała teraz srebrno-czerwony kolor.

Reni

Reni nie chciało się tu siedzieć. Nie lubiła tkwić w jednym miejscu dłużej niż przez chwilę. Bo po co? Chwilę toczyła w sobie zaciętą walkę, po czym wstała i zdecydowała się opuścić to miejsce. Po chwili zniknęła w oddali. Po co miała się wtrącać do cudzych spraw?

Shinra

Zeskoczyła z drzewa i zerknęła na Kagami. Szybkim i pewnym ruchem wyjęła miecz. Obejrzała klingę i zamachała szybko obracając nią pionowo. zatrzymała go nagle z dołu i ruszyła w krzaki. Kiwnęła wcześniej głową Kagami i zniknęła w oddali. Miecz połyskiwał lekko żółtawym światłem. Po kilku chwilach nawet światełko zniknęło. Shinra odeszła z tego miejsca.