Miejsce dla samotnych.

Konan

[piękny plagiat z wilki94]
Duża polana, obtoczona naokoło drzewami. Jest tu też staw i jezioro, którego początek zaczyna się od wodospadu. Piękne miejsce by umilić sobie samotność.

Satrina

Satrina przyszła spokojnym krokiem. Lubiła, akurat samotność, ale zawszę się kogoś pozna. Tak mówił jej mistrz. Bardzo go lubiła, ale miał rachunki, a ona musiała je spłacać i jeszcze dużo roboty. Cross tak się nazywał jej mistrz.

Konan

Weszła tutaj powilnym i drobnym kroczkiem. Miejsce samotni, tak je nazwała. Bylo dla niej idealne po stracie towarzyszy. Nie rozglądając się podeszła do jednego drzewa. Przez chwilę stała, by zaraz skłonić się w siedzie. Głowę oparła o pień drzewa.

Channoy

Mała szaro-brązowa kotka, weszła wolnym krokiem na polanę otaczającą jezioro. Rozejrzała się i zuważyła pewną dziewczynę siedzącą pod drzewem. Channoy, mimo tego że teraz był kotem, podeszła do dziewczyny. Wyglądała jak najnormalniejszy kot, kto by pomyślał że to nie kot?

Konan

Czując w pobliżu sierść odruchowo kichnęła. Spojrzała na ziemię obok siebie. No tak, kot. Wzięła go i odniosła kawałek dalej, by sierść nie męczyła Konki. Miała przecie uczulenie na sierść.

Channoy

Chan, nie dała za wygraną, wróciła, tylko tym razem weszła na drzewo, pod którym Konan siedziała. Spuściła ogon nadół. Mimo jej niewinnego wyglądu jako człowiek, bardzo lubiła wkurzać innych. Kotka siedziała na gałęzi, tuż nad dziewczyną, żeby wzmocnić efekt.

Konan

Konka kichnęła trzykrotnie po czym wstała zdenerwowana. Pierwszy raz widoczny był u niej ten objaw. Zawsze była opanowana, aż do bólu. Skoczyła i złapała Kotkę za skórę na karku. Podeszła kilka kroków i wrzuciła sią do jeziora. xP powszechnie wiadomo, że koty nie przepadają za wodą.

Channoy

Channoy nie zwróciła większej uwagi na to że została wrzucona do jeziora, przecież nie była prawdziwym kotem. Dopłynęła pieskiem do brzegu, wyszła otrzepała się i wróciła na to samo drzewo, tylko parę gałęzi wyżej, żeby dziewczyna tak szybko jej stamtąd nie zdjeła.

Konan

Konka spokojniejsza podeszła do drzewa. Oparła się o pień i sunęła gładko na ziemię. Znów zatonęla w marzeniach i rozmyśleniach. Świat nie był już taki sam bez tych dwóch..

Channoy

Channoy była oburzona, że dziewczyna nie zdjęła jej z drzewa. Ech... Zabawa się skończyła... - pomyślała i zmieniła się w swój normalny wygląd - Ej ty tam na dole! Już cię nie obchodzę? - zawołała do dziewczyny.

Konan

Konka otworzyła oczy i spojrzała do góry. Mogła by wypowiedzieć wiele barwnych zdań na temat pytania, jednak jak powszechnie wiadomo nie lubiła sie odzywać. Oparła głowę o pień nadal patrząc do góry. Lekkie zdziwienie malowało sie na twarzy Konki. Lecz w tej krainie wszystko możliwe xP złożyła z kartki papieru wymyślny samolocik origami i puściła go. Świstek puknął kotkę w czoło.

Channoy

Channoy patrzała na Konke z lekkim oburzeniem. Kiedy papierowy samolocik, puknął ją w czoło, zgniotła go w kulkę i zrzuciła dziewczynie na kolana, nie lubiła być ignorowana.

Konan

Pogniecioną kartkę wyprostowała i schowała do kieszeni. Kiedyś się przyda. Znów podniosłą wzrok do góry i uśmiechnęła się niemalże niewidocznie. Nie odpowiedziała, nie chciala tym nikogo urazić, ale zmuszanie się do rzeczy nie wchodzących w spis przyjemności Konki było niemożliwe.

Channoy

- Skoro taka jesteś... - powiedziała Channoy, i zmieniła się w kotkę. Lekko i cicho zeszła do najnizszej gałęzi, z której zeskoczyła dziewczynie na kolana. Przyczepiła pazurki do jej ubrania i się uparła że nie puści.

Konan

Otworzyła szeroko oczy i skoczyła jak oparzona. Przy tym kichnęła raz jeszcze. Złapała Kotkę za sierść i próbowała ją odczepić, jednak nie dawało to zamierzonego skutku. Jej płaszcz był zbyt cenny by go rozdzierać. To była pamiątka po tej Dwójce. Schowała nos w kołnierz od płaszcza. xo