Miejsce dla samotnych.

Channoy

Channoy zdziwiła się kiedy Konka podskoczyła. Kiedy ona próbował zdjąć Chan ta się mocno trzymała, i nie dawała za wygraną. Teraz zaczęła też głośno miauczeć, żeby jeszcze bardziej wkurzyć dziewczyne.

Raven

Wszedłem i zobaczyłem jakąś kotke atakującą Kone,podbiegem i zadrapałem z całej siły plecy ktoki,potem ogonem zaczołem ją gilgotać ogonem i próbowałem ją zrzucić z kony.

Channoy

Raven, bez urazu, ale psujesz całą zabawe

Channoy nie zwróciła uwagi na zadrapanie na plecach, ani na wilkołaka. Dalej się trzymała płaszcze Konki, puści dopier kiedy ona zacznie gadać.

Konan

Konka również nie dawała za wygraną. Uporczywie trwała w milczeniu. Wyciągnęła rękę i zaczęła pstrykać Kotke w uszy. >D Zaraz kichnęła dwa razy.

Channoy

Biedna kotka już tego nie wytrzymała, puściła płaszcz Konki, i zeskoczyła na ziemie równocześnie zmieniając się w człowieka. Po krótkiej chwili przed Konką stała dziewczyna o kocich uszach w różowym ubraniu, głaskając się po uszach - Ej, wiesz że ja też coś czuje?! - powiedziała i położyła uszy, tak że nie było ich prawie widać, pod cienką warstwą blond włośów.

Konan

Nie odezwała się, lecz uśmiechnęła delikatnie wyjmując noz zza kołnierza. Położyła rękę na głowie Kotki i zaczęła ją czochrać, w delikatnym sensie znaczenia tego słowa.
- Wiem - odezwała się krótko, zdawkowo, ale zawsze wypowiedziała cokolwiek. Zamknęła oczy w miłym wyrazie twarzy.

Channoy

- Ej, zostaw moje włosy! - zawołała i zaczęła poprawiać sobie włosy - Tak w ogóle jak się zwiesz? - zapytała, a jej uszy były tak jak wcześniej, wystawione nad włosy.

Konan

Otworzyła niebieskie oczy. Baczny obserwator mógł w nich widzieć wiele cierpienia, ktore jakoś nie mogło się przedrzeć na zewnątrz, a ukrywało się we wnętrzu. Zabrała rękę z głowy Kotki.
- Konan - odpowiedziała zgodnie z pytaniem. Poprawiła papierowy kwiat na głowie, który pod wpływem wiatru przekręcił się lekko w bok.

Satrina

Satrina prychnęła patrząc na kota i człowieka. Potem spojrzał w jezioro. Siedziała na drzewie rozglądając się co chwile. Sat nie lubiła za bardzo towarzystwa.

Channoy

- Channoy, miło mi! - powiedział, Chan i uśadła po turecku na ziemi. Przez chwile przyjrzała się wyrazowi twarzy, dziewczny, lecz większą uwagę przukuły jej oczy, było w nich coś innego.

Konan

Zrobiła podobnie jak Kotka, jednak zamiast po turecku, usiadła podkładając nogi pod tyłek. Uśmiechnęła się delikatnie, co miało wymowę równoznaczną co "mi też". Wyciągnęła rękę z paznokciami zdobionymi czarną farbą, na znak zapieczętowania znajomości.

Channoy

Channoy odwzajemniła ruch Konki i także podała rękę - Skąd pochodzisz? - zapytała Chan Konke, próbując przekonać ją do wygadania się.

Raven

Jednym ruchem wskoczyłem na drzeo i dziwiłem się że kotka nie zwraca uwagi na krwawiące kreski na jej plecach,no cóż będzie miała blizny.Wyjołem Flet i zaczołem grać muzykę w stylu japońskim,kołysząc się przy tym na boki.

Konan

Spojrzała kątem oka na Futrzanego. Już go poznała i przy tym spotkaniu go nie polubiła. Mogłaby pomścić Channoy, lecz nie miała teraz zamiaru robić nikomu krzywdy. Z powrotem patrzyła na Kotkę.
- Wioska Ukrytego Deszczu - zdołała wymowić aż trzy słowa! To było osiągnięcie. Wyjęła kartkę papieru i zrobiła z niej łabędzia. Podarowała go towarzyszce.

Raven

Spojżałem na Papierkową i uśmechnołem się szyderczo.Wyjołem Saksę oraz kawałek drewna,zaczołem żeźbić.Gdy skończyłem żeźba przedstawiała dużego krzyżaka,wymamrotałem cos pod nosem po angielsku i żeźba zaczeła się ruszać.Ogonem wskazałem Papierkową a pająk szedł w jej stronę.Po chwili wpadł jej na twarz i trzymał się mocno.