Miejsce dla samotnych.

Shinra

- Pff... - Fuknęła wyniośle. Zmarli. Szybko się tu umiera. Nie ma to jak zabić się i zostać bezradną duszyczką wśród śmiercionośnych piekieł tego nędznego padołu. Pokręciła głową. Czemu to ona jej nie zabiła? Śmierć taka piękna i żywa na swój sposób. Mord. Ojoj. Wracał jej charakterek.
- Seler... Skąd to się wzięło? - Spytała smoczycę lustrując ją chłodnym spojrzeniem.

Kagami

"Smok duch? No całkiem ciekawie...ale jednocześnie dziwnie." Pomyślała przyglądając się smoczycy. Niezbyt się zdziwiła iż często czytała o tych stworzeniach. Wiedziała wiele o ich zachowaniach, umiejętnościach... prawie wszystkim czego można dowiedzieć się ze starych ksiąg. - Słyszałam, że jest jeszcze jakiś smok w tej krainie. Ale nie smok duch. - Powiedziała do Shinry na tyle głośno, żeby smoczyca mogła to usłyszeć.

Shinra

- A ja słyszałam, że jakaś Kadajna zdaje na przywódcę mojego klanu. - Powiedziała smętnie.
- Chikusho. - Wydukała przez zaciśnięte zęby. Jeśli ona będzie przywódcą jej klanu, Shinra z niego odejdzie. Nie pozwoli, by ktoś nią rządził. Ona żyje dla siebie. Nikt nie będzie nią rządzić. Nieważne kto to.

Kagami

-Kadajna? Nie wiem kto to, ale możliwe że kiedyś ją widziałam. - Powiedziała wracając do dnia kiedy była w mieście. Wtedy było tam bardzo dużo osób, które mieszkały w tej krainie. - U nas na całe szczęście nie ma żadnego przywódcy. Nie chciałabym, żeby był. Ale sądzę, że takowy się w końcu znajdzie. - Rzekła ale nie chciała sobie tym zawracać głowy.

Shinra

Pokręciła znowu głową. Postanowiła. Odejdzie z klanu, jeśli będzie musiała. Nie zniesie takiego przywódcy.
- Pamiętasz ją? Znasz? - Spytała. chciała wiedzieć o niej jak najwięcej. Nie zaakceptuje jej, ale chce. Tyle wystarczy.

Kagami

-Nie... Nawet nie pamiętam jak ta osóbka mogła wyglądać. Wiem, że kojarzę tylko imię. I nic więcej... Ale jak chcesz mogę się czegoś o niej dowiedzieć. - Powiedziała z uśmiechem i spojrzała na ducho-smoka (XD) Zamyśliła się? Możliwe. Jej wzrok znowu przeszedł na Shinrę.

Shinra

- Nie trzeba. Sama się dowiem. - Powiedziała machając leniwie ogonem. Nie mogła powstrzymać się od zgryźliwego komentarza, który skierowałaby do ducha. Nie. Nie watro. Uderzyła tylko mieczem o korę drzewa zostawiając grubą szramę na jego pniu i odeszła. Po chwili zniknęła w oddali.

Kagami

-Yyy... Cześć. - Powiedziała nieco zdezorientowanym, spokojnym jednak głosem. Teraz była sama na gałęzi tak więc postanowiła się na niej położyć. Zawsze jak leżała na gałęziach myślała. Robiła tak od dziecka, ponieważ drzewa były jej miejscami, w których mogła odpocząć od wszystkiego, na lub przy których spotykała się z... nie ! nie ważne. Mogła teraz sobie spokojnie pomyśleć. Ale o czym? Nie, przepraszam... Nie o czym tylko o kim.

Eduardo Elric

Przyszedł cały posiniaczony i z ręką przeciętą. Upadł gwałtownie na ziemię. Z ręki ciekł krew. Był jeszcze przytomny. Naglę za nim przybiegł mały szczeniak. Usiadł obok Eda i zaczął głośno piszczeć.

Kagami

Nagle z zamyśleń oderwało ją piszczenie szczeniaka. Otworzyła szeroko oczy i złapała się rękoma za gałąź. Zeskoczyła na ziemię i skończyła w kuckach. Podniosła głowę i zaczęła nasłuchiwać, pobiegła w stronę drzewa przy którym ktoś siedział. Potem zauważyła, że był to Ed. - Jeju! Co Ci się stało?! - Zapytała przerażona widząc rozcięty mięsień ręki. Spojrzała na małego szczeniaka Berneńskiego.

Eduardo Elric

Stado niedźwiedzi - powiedział ciężko chłopak. szczeniak przybliżył się do Kagami. Martwił się o swojego pana, a raczej brata. Ed spróbował wstać, ale się mu nie udało. Leżał cały czas na ziemi.

Kagami

-Jak stado niedźwiedzi? Przecież niedźwiedzie nie trzymają się w stadach. Wyjątki stanowią samice z młodymi. - Powiedziała nieco zdziwiona odpowiedzią Eduardo. - I jak to się stało, że coś Ci zrobiły? I że uciekłeś? - Zapytała spoglądając na szczeniaka kątem oka. Kiedyś jej dziadek miał psa tej rasy, ale to jak był dzieckiem i mieszkał jeszcze w górach z rodzicami. "Czy mu przypadkiem nie będzie tu za gorąco?" Ta to miała tematy do myślenia... ;3

Shinra

- Był jeden. Nie szpanuj. Ledwie przeżyłeś, więc nie chwal się stadem. - Powiedziała zeskakują z drzewa. Jak tu dotarła? Przeszła tyłem i weszła na drzewo. Słyszała go wyraźnie. A że ledwo żył, jego problem. Pokręciła głową z politowaniem. Znów była sobą i cieszyła się z tego. Fuknęła wyniośle i zamachała powolnie ogonem, co w jej przypadku oznaczało dumę, lub okazywanie pewnego rodzaju wyższości. Tutaj były to oba. Zerknęła na Kagami, która najwyraźniej sama nie wiedziała, co widziała nad wodospadem.

Seele

Seele znudziło się siedzenie w miejscu, więc odleciała. Dalej nie mogła uwierzyć w to, że jest duchem. Duchem - smokiem. Wiedziała, że dla innych to jest dziwne. A nawet bardzo dziwne. Ale już jej tu nie było, nie teraz. Potem tu wróci.

Konan

Na tych terenach pojawiła się Kon. Wleciała majestatycznie na swych papierowych skrzydłach. Pomimo wszystko nie lubiła być w centrum zainteresowania. Szybko skrzydła rozpadły się, a ona miękko opadła na jednej z gałęzi drzew.