Miejsce dla samotnych.

Elessari

- Tylko trochę - powiedziała ściszając głos. Teraz było jej znacznie lepiej niż wcześniej. Spojrzała na Ravena i znów jej kąciki ust powędrowały ku górze.
- Dziękuje. Jesteś pierwszą osobą jaką tu poznałam - odrzekła przełykając ślinę.

Muszę lecieć, narazie.. x3

Raven

//ja spadam jutro będe//

Spojrzałem na Elfke - Niema sprawy -powiedziałem i rozłożyłem skrzydła które oplotły się dookoła mnie - Ja już się zmęczyłem.Dobranoc - powiedziałem z uśmiechem, a Will przysunął drugie skrzydło aby mnie i Lemura ogrzać.

Channoy

Channoy ptworzyła oczy, słońce przyjemnie grzało, a ptaki śpiewały. Channoy nie chciała wstawać, lecz po chwili zaczęła się jej nudzić., wstała założyła buty i wolnym lecz wesołym krokiem opuściła polanę.

Yvette

Elfce także dokuczała nuda. Postanowiła się ulotnić. Szybko wstała, otrzepała się i zaczęła zmierzać ku wyjściu. Jej postać niknęła w zaroślach aż w pewnym monecie przestała być dostrzegalna.

Seele

Seele powoli przyszła. Była tu pierwszy raz.
- Dzień dobry - powiedziała po chwili. W końcu nie wytrzymała presji, która ją męczyła od porzucenia rodzinnych stron. Wleciała na szczyt wodospadu. Zamknęła oczy. Nie czuła już nic, zupełnie nic. Zeskoczyła. Nie prostowała nawet skrzydeł. Chciała spaść. Zabić się. "Umrzeć - usnąć, nic więcej" Zleciała na kark. Zabiła się. Nagle poczuła się wolna, jej duch był wolny od wszelkich zmartwień.

Eduardo Elric

Przyszedł spokojnie. Upadł koło jakiegoś jeziora. Ręka leżała nieruchomo. Po chwili zauważył jakieś liny. Wziął je i podarł swój stary brązowy płaszcz. Owinął kawałkiem materiału rękę i umocnił liną. Rozejrzał się i zauważył że w jego stronę idzie mały szczeniaczek. - Bernenski pies pasterski szczeniak - powiedział. Mały położył się obok niego. - Hejka mały nie masz rodziny co. Wiem coś o tym. Może ja cie zaadoptuję - rzekł wesoło. Szczeniak przytulił się do niego, a Ed zaczął go głaskać. - Nazwę cię Shirou. Czyli biały. Wiem że taki nie jesteś, ale z pewnością masz taką dusze - powiedział. Rozejrzał się i wziął kilka rzeczy. Zrobił obrożę i smycz. Jak na razie smycz nie była potrzebna, więc założył szczeniakowi obrożę. Było tam napisane jego imię ,,SHIROU". Mały był bardzo szczęśliwy. Ta rasa szybko rośnie, więc obroża będzie się powiększać. Szczeniak usiadł i uśmiechnął się do Eda.
Elric tak samo zrobił do niego.

Szczeniak, czyli Bernenski pies pasterski szczeniak - Shirou

Shinra

Przyszła w to ciekawe i pełne życia miejsce. Nie wiedziała czemu. Szła gdzie ją nogi niosły. Przeszła tylko obok Zwierzołaka i uśmiechnęła się. Wciąż pamiętała. Chętnie by go tym podręczyła, ale nie chciała strzępić języka. Usiadła na drzewie i obserwowała każdego uważnie. Nie miała na nic ochoty. Tylko się polenić.

Kagami

Przyszła w to miejsce wiedziona ciekawością. Zastanawiała się gdzie może jeszcze zajść... w jakie miejsca tej krainy? Rozejrzała się spokojnie po tym miejscu. "Jak ono się nazywało? Miejsce dla samotnych? Śmieszna nazwa, to już lepiej byłoby założyć serwis dla samotnych w internecie." Zażartowała sobie w myślach. Czy tak myślała? Oczywiście, że tak... Jednak niektóre rzeczy, które nachodziły do jej głowy i chciałaby powiedzieć musiała ukrywać. Bo po co miałaby mówić?

Shinra

Zerknęła na Kagami. Uśmiechnęła się i zerknęła na Eda. Czy odwzajemnia jego uczucie? Różnica gatunków robi swoje. Pokręciła głową. Zmiennokształtny Zwierzołak? Ciekawe. Wiedziała, że to nie ma szans. Zamachała nogami i rzuciła mieczem w ziemię, by uświadomić jej o swojej obecności w tym dziwnym miejscu. Zbierali się tu single, którzy szukają drugiej połówki. A ona mogła tu wszystkich wyśmiać i narobić siary. Miecz wbił się obok Kagami i zadzwonił metalicznie drgając po wbiciu.

Kagami

Gdy miecz przeleciał przed jej oczami w mgnieniu oka odskoczyła w bok gotowa do ataku czy walki. Zauważyła przed sobą ciekawego wyglądu miecz, jakby skądś jej znany. Musiała go gdzieś widzieć, ale gdzie? Podeszła do niego powoli i spojrzała w górę. A kogo tam zauważyła? Shinrę! - O cześć... - Powiedziała z uśmiechem patrząc z dołu. Słońce było za chmurami dzięki czemu mogła spokojnie spojrzeć w górę. - Wiedziałam, że gdzieś widziałam ten... sztylecik. - Zaśmiała się cichutko.

Shinra

- Kaganiec! - Zawołała na cały głos. Miała wyjątkowo dobry humor. Cieszcie się istoty (idioty), cieszcie! Złapała się za wielkie ucho, zamknęła oczy i uśmiechnęła się. Oj. Coś złego się z nią dzieje, bardzo złego. Lepiej wiejcie. Zaraz spoważniała i zeskoczyła po miecz, chwyciła go i wróciła na gałąź.

Kagami

Na początku nie do końca wiedziała o co chodzi z "kagańcem" lecz po chwili jej leniwy i zaspany mózg się ruszył i pozwolił jej pomyśleć. - Aaa... - Powiedziała cicho. Śmieszne skojarzenie z jej imieniem. A może ma coś wspólnego z jego pochodzeniem? Może ona ma być osobą trzymającą innych za pyski, żeby zbytnio nie gadali lub coś? Nie ważne... Filozofować będzie kiedy indziej. Podeszła do pnia drzewa i weszła na gałąź. Na początku sprawdziła czy utrzyma je obie, ale na szczęście tak. - Co słychać? - Zapytała.

Seele

- Miło mi was poznać - powiedziała Seele, jeśli tak ją teraz można nazwać. Przecież nie żyła. - Kaganiec? To któraś z was się tak nazywa? Czy to jakaś ksywa? Mi możecie mówić Seler. Nie obrażę się. A tak w ogóle, to co u was? I oczywiście jak się nazywacie?

Shinra

Przeciągnęła się i milczała. Zastanawiała się nad odpowiedzią.
- Nic. Nudnawo dość. Powyrzynałam tam wszystkich i nic. - Powiedziała ziewając demonstracyjnie. Oczy wędrowały powolnie po tym miejscu i spoczęła na jakimś punkcie w oddali. Nudnawo.

Kagami

- No... Masz rację. Ne ma co robić. Nie wiadomo nawet gdzie chodzić. i co właśnie robić. - Spojrzała na osóbkę, która przyszła w to miejsce. Spojrzała na nią z podniesioną brwią. "Nie ma to jak być pewnym siebie." Pomyślała słysząc słowa i nawał pytań zadanych rzez kobietę.