Ulica Kafejkowa

Raven

Spojżałem na Kag lecz uścisk w łapie nie chciał się zwolnić,zacisnołem prawą łapę ktra nie była na gardle mężczyzny.Z prawej łąpy zaczełą kapać krew a lewa dalej trzymała możliwie dziadka chłopca,po chwili puściłem starca i wpatrywałem sie w Kag z krwawiąca prawą łapą.

Kagami

Dlaczego? Dlaczego to musiało się dziać teraz? Dlaczego to było takie silne? Dlaczego przez to nie mogła być inną osobą? Dlaczego nie mogła nie zwracać uwagi na krzywdę innych? W sumie, gdyby chłopiec stamtąd nie wyszedł nie miała by żadnych wątpliwości i zahamowań. A on po prostu się pojawił i wszystko nabrało inny odcień wydarzeń. Z zaszklonymi oczami wpatrywała się w chłopca, który teraz podbiegł do dziadka. Przeniosła wzrok na Ravena i jedyne co słyszała to KAP... KAP... KAP... które musiało być kapiącą krwią.

Raven

Wytarłem łapę o płaszcz i poprawiłęm kapelusz.Podeszłem do Kag,zmieniłem się w chłopaka(look na zdj),uśmiechnołęm sie do niej i przytuliłęm ją.Chwile wpatrywałem sie w jej oczy po chwili pocałowałem ją i wyszedłem z kiosku,szedłęm w stronę wyjścia.

Kagami

A ta stała tak nieruchomo. I wzrok przeniosła na chłopca, który siedział przy swoim dziadku i nie wiedział co się dzieje. Za to gdy Raven ją przytuliła zamarła. Teraz patrzała tylko w kierunku chłopca, za to dalsze zdarzenie rozwaliło ją kompletnie. Jej oczy w jednym momencie się powiększyły ze zdziwienia. Gdyby Raven nie wyszedł, a ona mogłaby się normalnie poruszać (czyt. nie byłaby roztrzęsiona) pewnie dałaby mu w twarz. Miałaby tyle siły? Miałaby, nawet jakby miała sobie po tym złamać rękę xd.

Raven

xD a ja usiadłem na ławce i poprawiłem kapelusz.Siedziałem tak i rozmyslałem
-Baby I love you Baby,I love you,Baby I want you,Baby come love me,Baby i need you-podśpiewywałem,zmieniłem się w wilkołaka i siedziałem tak dalej.

Kagami

Gdy się 'ocknęła' podeszła do blatu i wzięła z niego chusteczki. Sama wzięła jedną a resztę podała chłopcu. - Niedługo się obudzi. Będzie dobrze. - Powiedziała jej dłoń szła w kierunku chłopca, ale ten odsunął się ze strachem w oczach. Cofnęła rękę. - Przepraszam... - Wyszeptała kierując wzrok w dół i wstała, wyszła ze sklepu i spojrzała w kierunku Ravena. - I co Ty sobie wyobrażasz ?! - Krzyknęła do niego. Była ciekawa, że odpowie. Jak mógł ?! Dlaczego to zrobił ?! Po co ?!

Raven

Spojżałem na Kagami z uśmiechem,poprawiłęm kapelusz i jednym ruchem znalazłem się na dachu domu-Pomyśl łatwe rozwiązanie-powiedziałem,spuściłęm kulkę dymną na dach a dym mie zakrył.Po chwili znalazłem sie za Kagami trzymając ręce w kieszeni.

Kagami

-Może i łatwe... Ale, żebym mogła wiedzieć co sobie myślisz... - Powiedziała spokojnie z uśmiechem. - ... Muszę siedzieć w twojej głowie !!! - Krzyknęła. Potem BUM! I dym, a Ravena nie ma na dachu. Rozejrzała się wokół siebie i zobaczyła go za sobą. Odskoczyła od razu do tyłu, i z przyzwyczajenia i po prostu powinna tak zrobić (xd). Oddychała w miarę spokojnie, czekała na reakcję Ravena.

Raven

Sorka ale poprostu przyzwyczajenie do schodzenia z dachu-powiedziałem poprawiając kapelusz.Zdjołem go na chwile odsłąniając bursztynowe ślepia po czym otrzepałem go w łapach i założyłem spowrotem na łeb.

Kagami

Kagami denerwowało, że chłopak jest aż tak spokojny. Gdy ona się denerwowała, chciała coś wyjaśnić, to on sobie po prostu gadał o jakimś dachu. Co ją teraz interesuje jak lubi schodzić z dachu ?! Mógł nawet z niego schodzić po kołdrze !! Odsunęła się dwa kroki do tyłu co jakiś czas obserwując sklep, z którego niedawno wyszli

Raven

Spojżałem na Kag-Dobra rozumiem mój spokuj cie wykańcza ale nie zawsze taki jestem-powiedziałem i usiadłęm spowrotem na ławce.Wyjołęm Saksę i zaczołem nią kręcic na palcu.

Kagami

Spojrzała na Ravena. Nadal był tak chol.rnie spokojny. Nie dało się tego wytrzymać. I bawił się teraz tym swoim ostrzem. Kagami zawarczała cicho pod nosem. Tak dokładnie... zawarczała. - Dobra! Masz rację! Ale, ale, ale...! - Nie wiedziała nawet jak zdanie ubrać w słowa. Nie chciała przezywać od razu Ravena, ale według niej zachował się chamsko, a nawet gorzej. Miała ochotę teraz się wykrzyczeć, ale nie powinna. "CO ON SOBIE MYŚLAŁ?!" Krzyczała w myślach.

Raven

Ale co?Wykrzycz się,szczel mi w pysk i daj sie ponieść emocjom jak każda nastolatka-powiedziałem z uśmiechem na pysku,schowałem Saksę i czekałęm na strzałw wilkołączy pysk chociaż i tak nic nie poczuje.

Kagami

-Ale czy Ty musisz być aż tak spokojny ?! Czy Ty wiesz jakie to denerwujące ?! - Zapytała ze 'spokojem' (sarkazm xd). - Nawet mnie nie prowokuj ani nie namawiaj, bo na prawdę to zrobię ! - Krzyknęła już stojąc przed nim. O nie... Ona nie da się ponieść emocjom, przynajmniej nie powinna. "Każda nastolatka?! I cholera mówi to 'wielki dorosły'". Pomyślała z przekąsem.

Raven

Tak cholerny dorosły to mówi-powiedziałem jej przez myśli-Nie nie musze być taki spokojny jeśli nie chcesz-powiedziałem wpatrujac się moimi ślepiami w jej oczy.