Ulica Kafejkowa

Namida

Dwóch chłopaków przebiegło i przeskoczyło przez ławkę, która była obok Nas. Za to trzeci zauważył ostrze w ręku Ravena. - Człowieku... Nie nosi się takich rzeczy, bo można coś komuś zrobić. - Powiedział i przy okzacji rozejrzał się i spojrzał na Namidę i Lemura. Gdy zauważył smoka zrobił duże oczy. - Widzę, że ta lubisz egzotyczne zwierzęta. Lemur i iguana? Ten jaszczur to dziwny jak na iguanę. - Zaśmiał się po czym pobiegł z cwaniackim wyrazem twarzy także skacząc przez ławkę. O dziwo żaden z nich nic nie zrobił.

Raven

Wkurzony że nazwał Smoczycę iguaną ponieważ dla mnie było to obraźliwe,wyjołem łuk i strzałę która po wypuszczeniu z cięciwy trafila chłopaka w łytkę,schowałem łuk i usiadłem.

Namida

Chłopak wydobył z siebie coś przypominającego jęk bólu i upadł. Przestraszonym wzrokiem i jednocześnie trochę zdenerwowanym rozejrzał się po okolicy. Pierwsze spojrzenie padło na Ravena, potem z bolącą nogą wstał i uciekł. - Łooo... Czemu go strzeliłeś? - Zapytała ciekawa. Jeszcze nie usłyszała odpowiedzi na poprzednie pytanie, a już zadaje kolejne. Dla niej było ciekawe jak istoty podobne do wilkołaka posługiwały się takimi urządzeniami.

Raven

Spojżałem na Smoczyce-Ok ogarne to odpowiedz na pierwsze pytanie.Z tąd ze jeszcze żadnego nie spotkalem a jestem tu długo-powiedziałem-A czemu go postrzeliłem?Bo nazwał cię iguaną a wiesz to dla mnie obraźliwe nazywać Smoka iguaną to tak samo jak małpe nazwać psem-powiedziałemz usmiechem.

Namida

-Czyli na prawdę jestem pierwsza? - Namida już się rozgadała. Wiedziała, że spokojnie może pogadać z wilkołakiem. W jej oczach było widać radość, podobało jej się to iż jest wyjątkowa w swoim rodzaju, a nawet rasie jeśli chodzi o tę krainę. Jednak w drugiej odpowiedzi pojawiło się nieznane słowo dla Nami. - A co to jest iguana? - Zapytała. Cóż... Nie wiele wiedziała o otaczającym ją świecie, a w cyrku nie było czegoś takiego jak iguana.

Raven

Spojżałem na małąTakie zwierze podobne troche do Smoka i do Jaszczurki- powiedziałem z uśmiechem,poprawiłem kapelusz i zmieniłem się w wilkołaka,
wziołem Smoczyce na łapy, usiadłem na ławkę i dałem ją obok siebie-Zimno?-spytałem a lemur znów się do niej przytulił.

Namida

-Rozumiem... - Powiedziała do Ravena. - Nie, nie jest mi zimno. Jestem przyzwyczajona do takich temperatur. Dodatkowo jestem zmiennocieplna. - Powiedziała z uśmiechem. I gdy lemur się do niej przytulił ona 'przytuliła' go ogonem. Już teraz nie planowała niczego przeciwko niemu. Po prostu polubiła tą małą małpkę. - Wiesz może jakie zwyczaje mają smoki? - Zapytała go nie podnosząc wzroku.

Raven

Spojżałem na małą-Wiesz,nie wiem-powiedziałem-Ale wiem jedno że będziesz wielka i silna-powiedziałem z uśmiechem.Poprawiłem kapelusz i gwizdnołem a po chwili na dach domu nsprzeciwko nas wylądował 30 metrowy Feniks.

Namida

-Czy ja wiem? Możliwe... - Powiedziała z nadzieją w oczach. Chciałaby być silna i pokazać, że nie jest mięczakiem. Że nie da sobie wchodzić innym na głowę. Po chwili usłyszała poruszenie skrzydeł, poczuła ruch powietrza i spojrzała na dach domu. Jej oczom ukazał się ogromny feniks, według niej prawie większy od domu, na którego dachu siedział. Zrobiła wielkie oczy i zaniemówiła, pokazała tylko łapką na ptaka.

Raven

Spojżałem w tamtym kierunku-A to jest Will mój Feniks ognisty-powiedziałem z uśmiechem-Wiem mały jest ale jeszcze urośnie-powiedziałem z uśmiechem na pysku.Poprawiłem kapelusz a Lemur wskoczył na dach domu i wskoczył na grzbiet Feniksa.

Namida

-Mały?! - Zapytała zdziwiona odpowiedzią Ravena. - On jest ogromny! - Krzyknęła, po czym przymknęła sobie łapką pyszczek. Nie mogła zbytno krzyczeć gdy byli wśród ludzi. - Wiesz co? Możemy pójść gdzieś indziej? Tu jest nie fajnie... - Powiedziała znowu nerwowo rozglądając się po oknach mieszkań. Bała się, że ktoś ją tu znajdzie i zabierze.

Raven

Niema sprawy gdzie lecimy?Może nad jakiś wodospad?-spytałem,wsadziłem małą do kaptura i już byłem na grzbiecie Willa.Dałem mu znak a ten poderwał się do lotu.Po chwili mnie ze Smoczycą na grzbiecie Feniksa nie było.

Namida

-Możemy lecieć. - Powiedziała. No nareszcie mogłaby polecieć, chociaż na kimś. Ona skrzydeł nie miała, więc nie wiedziała jak to jest. Po chwili znalazła się w kapturze Ravena. Kiedy zaczęli lecieć wystarczyło jej tylko ryknąć dziecięco na znak, że się cieszy i już jej nie było.

z.t

Kagami

Powolnym krokiem przyszła ze spuszczoną głową. Ludzie przechodzili obok niej patrząc na nią inaczej niż powinni. "Czy ktoś nie może mieć w tym mieście własnego stylu?" Zapytała w myślach z przekąsem. Tylko staruszek, którego już kiedyś spotkała patrzał na nią z uśmiechem, a ta kiwnęła mu głową na przywitanie. Podeszła do niego i wrzuciła 5 złotych monet do kubeczka. - Proszę bardzo. - Powiedziała. Ten mężczyzna był inny niż wszyscy, nie biorąc pod uwagę iż był bezdomny. Kagami czekała obok mężczyzny na Ravena.

Raven

Zeskoczyłem z dachu domu i wylądowałem obok Kagami-Jestem-powiedziałem i otrzepałem się z kurzu oraz liści.Zdjołem okulary z oczu które teraz był na moim czole.

//Dałę swoje dzj jako chłopaka xD//