Martwy Las

Konan

Las w ktorym wszystkie drzewa są martwe. Nie ma tu też żadnej żywej duszy zwierzęcej. Legenda głosi, że pewien półbóg, ktory był wściekły na ludzkość unicestwił życie z kilku miejsc na ziemi. Jedną z ofiar stał się ten las.

x3

Shinra

Przyszła z rękami w kieszeniach i rozejrzała się dookoła. Shinra nikogo tu nie znała i nie zamierzała poznać. Oparła się o pień jednego z drzew i rozejrzała się dookoła. To jej pasowało. Zero towarzystwa. Chętnie by kogoś podręczyła, ale najpierw musiałaby kogoś znaleźć. Zamachała ogonem i wdrapała się na martwe drzewo. Sięgnęła gałęzi i kucnęła na jednej ze stabilniejszych. Stąd miała lepszy widok na wszystko. Zmrużyła oczy i chłodnym spojrzeniem zlustrowała okolicę.

Satrina

Satrina przybiegła bardzo szybko. Od razu spodobało jej się to miejsce. Wyczuła kogoś natychmiast. Spojrzała na jedno z drzew i zauważyła tam zwierzołaka. Prychnęła i nie zwracała na nią uwagi. Podeszła do małego i spalonego drzewa. Spojrzała an niego złym wzrokiem. Nie znosiła maluchów. Te drzewo je jej przypominało. Zerknęła na duże drzewo. Potem już się na nim znalazła. Siedziała i patrzała w dół.

Shinra

Podniosła wzrok gdy tylko usłyszała prychnięcie. Od razu jej tu nie lubią? Nieładnie. Pierwsza osoba, którą tu spotkała, zapewne nie jest zadowolona z jej obecności tutaj. Shinra spojrzała na niebo. Pff... Deszcz by się przydał. Burza, ciemność, cokolwiek. Po co ta radość i pełne życia, błękitne niebo. Jej wzrok przeszedł na zwierzołaczkę.
- To prowokacja, czy tylko się zakrztusiłaś? - Zapytała oschłym tonem. Prychanie prychaniem, ale Shinra miała okazję spróbować kogoś podręczyć.

Satrina

Satrina spojrzała na Shinre. - Ja tak mam. Jestem czasami nietowarzyska - powiedziała. - Jak masz na imię? - zapytała. Siedziała na drzewie i czekała an deszcz. Satrina nie lubiła innych osób, ale może tą polubi.

Shinra

- Czy to ważne? Imię jak imię. Tak jak mnie matka nazwała, tak już będzie do końca życia. - Powiedziała obojętnym tonem i wróciła na drzewo. Była na przeciwko kotki. Nie odpuściła mimo nijakiej reakcji swojej przyszłej ofiary. Może ona okaże się choć maleńkim wyzwaniem na tym świecie, który roi się od poszukiwaczy dobra i miłości we wszechświecie.

Satrina

Satrina spojrzała na Shinre obojętnie. Siedziała i patrzała w dół. Siedziała i siedziała. Pomyślała o czymś, ale to nie ważne. Nie patrzała na tą osobę, która jest na przeciw niej. Satrina prawie zawsze jest obojętna, ale zła zawszę.

Shinra

Shinra nie odzywała się. Kilka ostrych słów i już? Nic nie mówi? Wyglądała na kogoś z kim można będzie spokojnie i bezpiecznie podyskutować, lub ostrzej porozmawiać. Odwróciła się, nadal kucając na gałęzi i złapała ją z dołu. Wyprostowała kręgosłup i poluzowała chwyt na jedną chwilę. Teraz zwisała z gałęzi przodem do zwierzołaka. Patrzała na nią przenikliwym spojrzeniem, choć tak naprawdę mogła patrzeć na jakiś nieistniejący punkt za nią.

Channoy

Channoy wolnym krokiem weszła do lasu, czuła że tutaj nie pasowała... Ten las był zbyt martwy i szary, lecz ona nie patrząc na ubrania, była całkiem kolorową osobą.

Shinra

Zerknęła na dół. Trochę się chmurzyło, nieznacznie, a jednak Shinra miała nieco lepszy nastrój. Inny zwierzołak. Zamachała ogonem i skoczyła przez nią. Wylądowała metr od niej. Cofnęła się o kilka kroków i podniosła na nią wzrok. Wciąż zimny i ostry. Po chwili zorientowała się, że nie stanowiła żadnego zagrożenia.
- Imię? - Rzuciła chłodno nie spuszczając wzroku z nowo przybyłej.

Channoy

Po pierwsze: Nie jestem kotołakiem
Po drugie: Nie jestem maluchem!

- A poco ci to wiedzieć? - zapytała tak jakby się spodziwała takiego pytania. Z powodu swoich kocich uszu trudno było określić, czy była kotołakiem czy kimś innym, lecz ją obchodził tylko to żeby ona wiedziała kim jest.

Shinra

Przekrzywiła lekko głowę. Kiwnęła tylko głową. Mało satysfakcjonująca odpowiedź, ale nie jest to obraźliwe. Wreszcie ktoś godny większej uwagi.
- Ciekawość. Głupie, ludzkie uczucie, które nie wiedzieć czemu mnie przed chwilą ogarnęło. - Powiedziała spokojnie i zamachała ogonem. Głowa wróciła na miejsce, a ona usiadła na trawie. Uważnie przyglądała się nieznajomej.

Channoy

- Jeżeli chcesz znać moje imię, najpierw sama się przedstaw. - powiedziała, nie zwracając większej uwagi na ton głosu nieznajomej. Channoy podeszła do najbliższego drzewa i pod nim uśadła.

Shinra

Wyrwana z lekkiego zamyślenia dopiero po chwili zrozumiała sens słów wypowiedzianych przez nieznajomą.
- Shinra. - Powiedziała spokojnie. Położyła się i wpatrywała w korony drzew. Martwych drzew. Położyła ręce pod głową i czekała na odpowiedź nieznajomej.

Channoy

Chan kiwnęła lekko głową - Channoy... - powiedziała i dotknęła drzewa ręką, wtedy na drewie pojawiły się małe listki, a drzewo zostało przywrócone do życia - Akasami la tvera. - dokończyła zdanie, językiem którym się posługiwała w starym domu, lecz druga część zdania nie było imieniem, lecz znaczeniem jej imienia.