Martwy Las

Shayo

- Może... - powiedziała i próbowała sobie przypomnieć tamten wieczór - Był to późny wieczór, konie i powozy stały na dużej polanie w środku lasu. Wtedy po obiedzie i ognisku, poszłam głębiej w las, siedziała tam i rysowałam, siedziałam plecami do polany, więc nie widziała płomyków na jedynm z powozuw. Zauważyłam to dopiero kiedy usłyszałam ciche syreny straży pożarnej. Przestraszyłam się i uciekłam. Prawie nikt nie wiedział jak moje rodzna wyglądała, rzadko bywaliśmy w mieście, i mimo tego że robiliśmy zdjęcia, mjeliśmy je we własnych albumach. - mówiła, kiedy skończyła rysować krzyżyki wyszło 78 krzyżyków

Namida

Namida za każdym razem gdy Shayo rysowała krzyżyki stukała cicho ogonem. Naliczyła się około 75. Ale nie wiedziała czy się nie zgubiła. - Jesteś drugą, a nawet trzecią osobą którą znam i która uciekła z jakiegoś powodu. Trzecią oczywiście razem ze mną. - Przyznała z nikłym uśmieszkiem, który miał być przykrywką na niewiedzę. Namida prawie nic nie wiedziała o swojej rodzinie. Jak to prawie? Nic nie wiedziała! Nie wiedziała jak wyglądali jej rodzice, czy miała rodzeństwo... całkowite zero.

Shayo

- A ty czemu uciekłaś? - zapytała, i jednym szybkim ruchem ręki starła wszystkie krzyżyki - Ja nie chciałam uciec, to poprostu się stało... - dodała

Namida

-A ja dostałam wolność od pewnego, małego chłopca. - Opisała to tylko ośmioma słowami, ale to nie był koniec historii. - Gdy byłam jeszcze w jaju znalazł mnie człowiek, zajmował się mną, robił coś w rodzaju wychowywania mnie. Ale gdy skończyłam 5 lat oddał mnie do cyrku, potem odszedł. Tam już było inaczej, gorzej. Ale gdy nikt się mną nie zajmował, may chłopiec wszedł na zaplecze i otworzył klatkę. I jestem mu za to wdzięczna, lecz nie miałam jak się odwdzięczyć. - Krótko, ale tak jak powinna opowiedziała swoją historię.

Shayo

- Czyli uciekłaś kiedy miałaś do tego szanse? - zapytała i wstała - A co do magi, to jest jeszcze jedna rzecz o której moge powiedzieć... - powiedziała, lecz jeszcze nie chciała tego pokazać, czekallla aż Nami się zapyta

Namida

-Dokładnie tak. - Odpowiedziała kiwając głową. - A jaka lub o jakiej? - Zapytała z dużymi oczami. Lubiła rozmawiać o takich rzeczach i bardzo chętnie ich słuchała. Teraz była wpatrzona w Shayo jak w obrazek, czekała na odpowiedź lub opowiadanie ^^

Shayo

- A o takiej! - powiedziała i dwie sekundy później tuż przed Nami stał orzeł. Shayo podleciał na jedną z wyższych gałęzi i zmieniła się spowrotem w człowieka, usiadła i się uśmiechnęł do Nami

Namida

-O ja Cię kręcę... - Powiedziała z wytrzeszczonymi oczami. - Ja też tak chcę~! - Zapiszczała niczym mała dziewczynka, która dostała dużego lizaka. Zakręciła się parę razy wokół własnej osi i pod koniec podskoczyła do góry kilka razy. Shayo była według niej wyjątkową osobą, która miała duże zdolności o jakich Namida nie mogła nawet marzyć.

Shayo

- Jak ci wyrosną skrzydła będziesz mogła latać, lecz nie wiem czy będzisz mogła się zmienić w orła. - powiedziała i zeskoczyła na ziemie

Namida

-Ach... Mówi się trudno. A skąd wiesz, że będę miała skrzydła? Lub że będę umiała latać? - Zapytała. Sama gdzieś w środku siebie miała nadzieję, że tak się stanie. Chciała by umieć latać. - A znasz się może troszkę na smokach? - Zapytała. Może chociaż Shayo znała ich zasady i zachowania. Namida niestety nie miała takiej wiedzy o swoim gatunku, nie miała skąd się dowiedzieć.

Shayo

- Widziałam kiedyś dorosłego smoka, ty jesteś jeszcze mała, ale nappewno będziesz miała skrzydła. - odpowiedziała na pierwsze pytanie i poprawiła włosy które cały czas opadały jej na oczy - Nie znam ich zachowania, ale ty jestes bardzo fajnym smoczkiem. - powiedziała

Namida

Uśmiechnęła się po czym cicho zachichotała zawstydzona. - Bardzo miło mi to słyszeć. Bo widzisz... Ja zbytnio nie wiem jak zachowują się smoki, co robią i dlaczego. Wiem, że polują i latają. Ale tego to ja nie umiem. - Powiedziała mrużąc oczy. Może ktoś jej kiedyś pomoże i wyjaśni. Może... Miała taką skrytą nadzieję.

Shayo

- Ja też nie wiem jak one się zachowują... - powiedziała i znowu usaidła przy korzeniach drzewa - A polować napewno kiedyś się nuczysz. - dodała i pogłaskała ją

Namida

-Mam nadzieję. - Odpowiedziała z uśmiechem i łapą podrapała się przy łopatkach. Odwróciła łeb, tamto miejsce miała zaczerwienione. - Co to ? - Zapytała zdziwiona. Normalnie w tym miejscu smoki mają skrzydła. Czy to znaczyło, że jej rosną skrzydła?! Że będzie mogła nauczyć się latać i polować ?! Miała taką nadzieję ^^