Martwy Las

Namida

-Mi także. Ja mam na imię Namida. - Przedstawiła się lekko się kłaniając, a dokładniej to pochylając i podnosząc wolno głowę (xD). - Co tu robisz? - Zapytała niepewnie. Podbiegła do Shayo, przynajmniej tak się mogło wydawać. Skoczyła i złapała się pazurkami wszystkich czterech łap o korę pnia. Powoli wchodziła wyżej, aż trafiła na najniższą, mocną gałąź, która mogła ją utrzymać i spojrzała na Shayo. Gałąź nie była bardzo wysoka. Była na wysokości Shayo bez głowy x3.

Shayo

Shayo pomyślała nad pytaniem, nie wiedziała o co dokładniej jej chodziło - No nie wiem. Szłam tam gdzie mnie nogi prowadziły... - powiedziała, zgieła kolana i połażyła na nich ręce w czarnych rękawiczkach.

Namida

Słuchając krótkiej odpowiedzi spojrzała na ręce Shayo. Świecąca bransoletka wyglądała ślicznie na tle czarnych rękawiczek. Wyglądała jakby była specjalnie eksponowana na jakąś wystawę. Namidę zastanawiało dlaczego ona świeci. Czy miała żarówkę ? Zeskoczyła z drzewa i wylądowała na ugiętych czterech łapach, prawie na stopach dziewczyny. Podniosła przednie łapki, teraz opierając się tylko na tylnych i podpierając się lekko ogonem. - Dlaczego ona świeci? - Zapytała pokazując pazurkiem na bransoletkę.

Shayo

Shayo popatrzała najpierw na Nami, potem na świecącego kryształka. - Nie wiem... - powiedziała i podniosła lekko ręke, tak że krystałek wisiał nad sukienką - Pamiętam tylko że obudziłam się, a na mojej ręce pojawiła się ta oto bransoletka - mówiła i odłożyła ręke na kolana

Namida

-Sądzisz, że ktoś Ci ją założył czy wyczarował? - Zapytała. Młoda wierzyła, że magia istnieje. Nawet nie na podstawie cyrku. Po prostu wierzyła w to, kiedyś widziała przez okno bajkę dla dzieci, w której było coś o magii. - Czy sądzisz, że magia istnieje? - Zapytała. Nigdy nie słyszała zdania kogoś innego na ten temat.

Shayo

- Nie wiem... - odpowiedziała na pierwsze pytanie, i położyła wszystkie swoje błękitne włosy, na jednym ramieniu - A na drugie pytanie odpowiem tak: Jestem sto procent pewna że magia istnieje. - powiedziała, chciała jej coś pokazać, tylko czekała aż Nami się zapyta

Namida

-Na sto procent ?! - Zapytała z błyskiem w oku. "Skąd ta pewność?" Zapytała się w myślach. - A skąd ta pewność? - Zapytała tym razem na głos. Wciągnęła nosem powietrze, a lecący "latawiec" wleciał jej do dziurki od noska. Poruszała kilka razy nosem, lecz to nic nie dawało. Po chwili -Apsik~! - Namida kichnęła tym samym podpalając (oO) trawę. Zrobiła wielkie oczy ze zdziwienia. Pierwszy raz coś takiego się jej zdarzyło.

Shayo

Shayo uśmiechnęła się. Połżyła dłoń na ziemi, powoli zaczęła ją podnośić, w końcu tylko palec opierał się o ziemi. Kiedy Shayo podniosła palec, z jej palca wisiał strumyczek wody. - Proszę! - powiedziała i pokazała otwartą dłoń, nad którą 'latała' kulka wody.

Namida

-S-S-Sugoi... - Powiedziała z szeroko otwartymi oczami pełnymi wrażenia. - To znaczy.. WOW ! - Krzyknęła widząc wodną kulkę, już nawet zapomniała o "ognistym kichnięciu" (xd). - Jak Ty to zrobiłaś? - Zapytała, a raczej wydukała słowa. Była na prawdę ciekawa i chciała jak najszybciej usłyszeć odpowiedź. Była wpatrzona w wodną kulę jak w obrazek xp

Shayo

- Nie wiem, jak miałam 9 lat, poraz pierwszy to zrobiłam. - powiedziała i podrzuciła troche wodną kulkę, łapiąc ją w drugą dłoń, i spuszczając na palący się kłębek trawy.

Namida

-9 lat?! To byłaś bardzo mała. - Powiedziała do Shayo. Ona sama była bardzo młodziutka, miała dopiero 10 lat. A jak na smoka jest to prawie jak niemowlę. Może i trzy lata siedziała w jaju, ale tak czy inaczej te 10 lat razem miała ;]. - A czy ja też będę tak umiała? - Zapytała znowu robiąc duże, pełne nadziei oczy.

Shayo

Shayo znowu się uśmiechnęła i pogłaskała smoczka - Tak, napewno. - Nie była pewna tego co mówi, lecz nie chciała zasmucić Nami.

Namida

Gdy Shay pogłaskała Nami po łebku ta podniosła lekko łebek i wydała z siebie coś przypominającego mruczenie. No na pewno miało to pokazać, że to miłe. - Skoro wtedy miałaś 9 lat. To ile masz teraz. - Zapytała. - Jeśli oczywiście mogę spytać. - Dodała pośpiesznie nie wiedząc jak to pytanie przyjmie dziewczyna.

Shayo

- Ja mam już... 15 lat. - powiedziała i przejechała palcem po suchej ziemi. - 2 lata temu straciłam, przynajmniej tak mi się wydaje, całą rodzine - dodała, i narysowała jeden krzyżyk dla każdej osoby z jej rodziny

Namida

Spuściła smutno wzrok. - Przykro mi. - Powiedziała a w jej głosie dało się słyszeć nutkę smutku. Obserwowała krzyżyki rysowane przez Shayo. - A czemu tak sądzisz? Może żyją... chociaż niektórzy ? - Mówiła. Lubiła wymyślać takie rzeczy. Często jej to pomagało w normalnym życiu, gdy myślała że jest źle. Zawsze wymyślała dobrą historyjkę, którą sobie wmawiała. Jednak zawsze historyjka po paru chwilach znikała...