Łąka Wielkiego Dębu

Konan

Konka wyszła z letargu spowodowanego zamyśleniem. Szybko zorientowała się w sytuacji i szukała wzrokiem Lisicy. Siedziała obok. Spojrzała na nią kątem oka, lecz nie przechylając zbytnio głowy.
- Z Wioski Ukrytej w Deszczu. - odpowiedziała spokojnie. Teraz zobiła coś z rękami, obserwowała czarny lakier na jej paznokciach.

Shinra

Zerknęła na nią. ie wiedziała co to za miejsce. Pokręciła głową, by znowu się nie zamyślić i wstała. Kiwnęła wszystkim obecnym głową i ruszyła powoli przed siebie.
- Ja już pójdę. Do zobaczenia. - Powiedziała i zaczęła zbliżać się do skraju polany. Po chwili oddalała się od niej, aż w końcu zniknęła w oddali. Już jej tu nie było.

Konan

Machnęła dłonią na pożegnanie po czym znów schowała nos w kołnierz. Stuliła się w sobie i zamknęła oczy. Zasnęła... nie, to u Konki nie możliwe. Wróciła do wrót. "Śpi" pomyślała i westchnęła z lekką goryczą.

Yahiko

Przyszedł powolnym krokiem i wszedł na drzewo. Siedział tak między gałęziami, wpatrzony w okolicę. Yahiko obserwował wszystko dookoła i znudzony zawiesił nogi z gałęzi. Wiele się wydarzyło, ale nie chciał nikomu o tym wspominać. Tęsknił za nimi. Bardzo tęsknił, lecz niczego nie chciał okazywać. Wyglądał tylko na zamyślonego.

Konan

Wyczuła obecność kogoś, jakby bliskiego. Jednak po tylu czasy nie mogła zidentyfikować kto to. Pogrążona w myślach sama ze sobą i tym co w niej siedziało. Konka zdawała się jakby zasnęła, może faktycznie tak było. Z jej rękawu wypadło kilka kartek papieru, które wzniosły się razem z wiatrem.

Yahiko

Rękawa ;]

Yahiko zobaczył leczące z wiatrem kartki. Obserwował je przez pewien czas, aż w końcu zorientował się czyją obecność mogą oznaczać. Poszukał wzrokiem miejsca skąd nadleciały. Zobaczył ją leżącą na trawie.
- Konan? - Spytał zeskakując z drzewa. Nie mógł uwierzyć, że to ona, a może nie wierzył tylko w to, że może ją tutaj spotkać. Podszedł do niej i usiadł obok.

Konan

Ona zatroskana w półśnie usłyszała głos. Poznała czyjąś obecność. Znowu jej się śni... znowu nie mogła opędzić się od smutku, może nawet cierpieniu po Ich stracie. Zwinęła się w kulkę na trawie xP Coraz bardziej naznaczał ją sen..

Yahiko

- Konan? - Spytał znowu łapiąc ją za ramię. Czyżby zasnęła? Obserwował ją i znowu szturchnął lekko ramię. Próbując ją obudzić podniósł ją delikatnie i oparł siedzącą o pobliskiej drzewo, o które sam się teraz opierał.
- Hej? Słyszysz mnie? - Spytał patrząc na nią. Czyżby go ignorowała?

Konan

Czując na sobie czyjś dotyk od razu oprzytomniła. Momentalnie odskoczyła wysuwając z rękawa ;] metalowy pręt. Chwilę później jej wzrok wyostrzył się wychodząc z sennego zamglenia. Otarła drugą ręką oczy. Stanęła jak słup. Pręt z jej ręki wypadł i upadł na trawę. Konka nie wierzyła swoim zmysłom.
- Ya...Yahiko? - spytała nadal stojąc jak głaz.

Yahiko

Puścił ją i uśmiechnął się słysząc w jej głosie zdziwienie.
- Tak. - Powiedział już normalnie opierając się o pień drzewa. Zastanowił się chwilę, ile to czasu musiało minąć, nim się znowu spotkali. Nawet nie pamiętał. Zerknął na dąb i patrzył na Konan. Jego wzrok przeszedł na wszystkich tu obecnych. Uśmiechnął się lekko i patrzył w niebo.

NO, a tera muszę wymyślić, jak Yahiko przeżył... Proszę, niech Konan nie pyta *błaga na kolanach*

Konan

Konka już miała zrobić po raz drugi, rzecz, która normalnie byłaby dla niej dziwna. Przecież nie była taka, była inna. Uśmiechnęła się lekko i podniosła pręt, który zaraz schowała z powrotem.
- Co tutaj robisz? - spytała jakby bardziej ośmielona jego obecnością.

Yahiko

- Od krótkiego czasu mieszkam w tej krainie. - Wyjaśnił nadal opierając się o pień drzewa. Uśmiechnął się lekko i wyjął kunai. Pokręcił nim na palcu i znów schował. Nie miał zajęcia, któremu mógłby poświęcić więcej czasu. Zerknął na Konan i spojrzał na niebo. Zawiał wiatr i trochę się pochmurniało. Zbliżała się jesień i to bardzo szybko. Nieznośna, deszczowa pora roku, której Yahiko nie lubił.

Konan

Konka uśmiechnęła się. Pamiętała te czasy, kiedy cała organizacja była wciąż w ruchu. Siali postrach wśród wielu wiosek. Zamknęła oczy, widziała bramę. Nic. Odetchnęła z ulgą. Znów jej wzrok pośpieszył na jej Towarzysza, jedyną Rodzinę.
- Yahiko... cieszę się, że wróciłeś. - powiedziała i spojrzała na niebo. Gdyby był tu jeszcze Nagato... Miała ochotę uściskać Yahiko, jednak pamięć po tamtych czasach trzymał ją w ryzach.

Yahiko

Kiwnął głową. Nie wiedział co ma powiedzieć. Wpatrywał się w pochmurne niebo. ie lubił deszczu. Łez. Schował pół twarzy w kołnierzu i zerknął na Konan. Znów patrzał na niebo i w duchu pragnął powstrzymać ten deszcz. Gdyby tylko mógł... zrobiłby to.

Ty... A co to za gościu na tym zdjęciu? Ja sobie niczego takiego nie przypominam... xD

Konoi

Na dębie pojawiła się brązowooka dziewczyna. Siedziała na masywnej gałęzi drzewa, wymachując nogami. Na widok towarzystwa, jakie tu było, przymknęła oczy, ślepo wpatrzone w te istoty. Na głowie widniał kaptur, a końcówki włosów, które z niego wystawały, były lekko mokre. Konoi westchnęła teatralnie. - Śmieszne. Tak wpatrywać się, bez celu. - zamruczała.