Łąka Wielkiego Dębu

Yvette

Elfka ciągle wpatrywała się w kotołaczkę. Po dłuższej chwili namysłu wydobyła z siebie jedno słowo, któr miało być powitaniem - Witaj. Oparła głowę o pień drzewa czekając na reakcję dziewczyny.

Channoy

Channoy nie odezwała się, nie chciała, na powitanie, kiwnęła tylko nieznacznię głową. Dziewczyna wyciągnęła amulet mamy z kieszeni, nie miała pojęcia jak on się znalazł w tym muzeum, po oglądała go trochę i włożyła spowrotem do kieszeni.

Yvette

Wzruszyła ramionami i zamknęła oczy. Westchnęła głęboko po czym znów otworzyła swoje 'patrzałki'. Obserwowała teraz bąka zbierającego nektar.

Channoy

Chan otarła oczy, i położyła się na trawie. Miała oczy zamknięte, wspominała tą nie liczną garść dobrych wspomniń. Niestety za każdym razem jak przypomniało jej się coś miłego, złe wspomnienie psuło je. Channoy, wbiła paznokcie w ziemie, i zaczęła wyrywać trawę, nie wiedziała że to robi, nie była tego świadoma.

Yvette

Kątem oka spoglądała na Channoy. Dziwiło ją jej zachowanie. Założyła ręce za głowę by było jej wygodnie. Bąk odleciał i nie miała już kogo obserwować więc ofiarą padła kotołaczka.

Channoy

Channoy zerwała różę, i powąchała ją, miała piękny zapach, lecz... Channoy orzóciła ją na bok. Zachowała się inaczej niż zwykle, miała zły humor, sama nie wiedziała czemu.

Yvette

Yvette coraz bardziej dziwiło zachowanie dziewczyny. Dlaczego była tak zła? Elfka nie potrafiła odpowiedzieć na to pytanie. Zaczęła zastanawiać się nad dniem, w którym ujrzała ją pierwszy raz. Uciekała w tedy od krawca. Pewnie coś 'pożyczyła'. Yve uśmiechnęła się pod nosem.

Channoy

Channoy wstała i zniknęła na chwilę do lasy obok, jak wróciła niosła ze sobą parę kijaków. Usiadła i z za spódniczki wyciągnęła mały nożyk. Napjerw zaczęła sinać wszystkie mniejsze gałązki, potem zabrała się do roboty, zaczeła strugać pierwszy patyk, dziwnie szybko jej to poszło, lec zna końcu zrobiła jeszcze dwa dziwne znaki na tym ostruganym patyczaku, potem zabrała się do drugiego.

Yvette

Yvette z nudów obserwowała co robi kotołaczka. Myślami jednak wciaż była na ulicy Kafejkowej. Zaczęła wygwizdywać smutną melodię. Nogą kopała jakiś mały kamyczek. Nudziło jej się niemiłosiernie.

Channoy

Kiedy Channoy już miała trzy ostrugane patyczaki, zaczęła nimi dziwnie rzucać, nie żąglowała nimi. Podrzucała patyki, a te w powietrzu uderzając o siebie, tworzyły różne odgłosy.

Yvette

Yve spojrzała na kamyczki. Odgłosy jakie wydawały bardzo przypadły jej do gustu. Przyglądała się im. Jak wzbijały się w powietrze to jak spadały. Znów zaczęła wygwizdywać melodię. W połączeniu z patyczkami brzmiała jakby wygrywał ją cały zespół.

Channoy

Channoy usłyszała pogwizdywanie Yve, słyszał też melodię, którą tworzyły patyczki w połoączeniu z gwizdaniem. Channoy podrzucił czwrtego patyczka w góre, a on zaczął wydawać jaśniejsze nuty.

Yvette

Yvette nie przestawała gwizdać. Coraz bardziej jej się to podobało. Wyjęła ręce zza głowy i zaczęła klaskać i tupać do taktu. Nadal obserwowała patyczki.

Żesz.. nie mam weny -.-

Channoy

Channoy słyszała muzykę i rozumiała jej mowę, nauczył się jej, podczas swojej podróży. Nie musiały się do siebie odzywać, wystarczał to co teraz robiły.

Shinra

Wzięła miecz i wsadziła do skórzanej pochwy. Wskoczyła na drzewo i obserwowała wszystkich uważnie machając ogonem. Weszła na wyższe gałęzie i zerknęła na Konan. Szybko wróciła na ziemię zeskakując z gałęzi. Usiadła obok elfki i czekała wciąż na jej odpowiedź. Kto jak kto, ale Shinra należała na cierpliwych osób. Przynajmniej ona tak uważała.