Srebrne Jezioro

Channoy

Wąska ścieżka, gęsty las, widzisz słońca blask. Wychodzisz na polanę, a kawałek przed tobą, jest jezioro. Podchodzisz bliżej, a woda przypomina płynne srebro, nie jest niebezpieczne, lecz nie radzę nurkować, można się już nigdy nie wynurzyć.

__________

Channoy w formie kotki, weszła na polanę, podeszła bliżej jeziora. Mimo tego że była kotem nie bała się wody. Włożyła jedną łapkę do wody, była chłodna. Kotka usiadła i patrzała na drugi brzeg jezioro, na którym zaczynał się martwy las.

Shinra

Przyszła powolnym krokiem z rękami w kieszeniach. Kiwnęła głową Chan i usiadła przy brzegu. Dotknęła srebrzystej wody i przyglądała się maleńkim kręgom, które odbijały światło słońca, tworząc przy tym majestatyczne, jasne wzory na twarzy Shinry.
- Witaj. - Powiedziała lekko nieprzytomnym głosem nie spuszczając wzroku z wody.

Channoy

Mała szara kotka, nie odpowiedziała, przecież co miała zrobić? Zacząć miałczeć? Chan zmieniła się w człowieka, ściągneła buty i zanurzyła nogi w srebrzystej wodzie - Witam - odpowiedziała

Shinra

W końcu oderwała wzrok od wody i zerknęła na zmiennokształtną. Sama była zwierzołakiem, więc takich cudów nie potrafiła. Obracała końcówką długiego, puszystego, lisiego ogona i zamyśliła się na chwilę.
- Co nowego? - Spytała w końcu. Już znała Chan i nie musiała być taka ostra. Z resztą, po co? Jej nie miała ochoty pomęczyć i chyba takiej chęci w najbliższym czasie nie będzie miała.

Channoy

- Nic nowego, lecz rzeczy z przeszłości się nie zmieniły. - powiedziała, nadal się wpatrywała w martwy las, wiedziała że gdzieś tam stoi, w środku martwego lasu, jedyne żywe drzewo w tym lesie.

Raven

Wszedłem do tego miejsca powolnym krokiem z Lemurem na barku i kapeluszem na głowie.Zmieniony byłem w zwykłego człowieka z ogonem wilka oraz jego uszami.Wskoczyłem na drzewo i spoglądałem na wszystkich.

Shinra

Podniosła wzrok na nowo przybyłego. Pociągnęła cicho nosem. To był on. Ten, którego spotkała w lesie. Zapach był tylko potwierdzeniem. Lisiczka pamiętała kapelusz, choć lemura wcześniej nie widziała. Ciekawe czy zrozumiał choć jedno słowo z jej pożegnania? Nawet nie pytała, bo doskonale znała odpowiedź. Uśmiechnęła się lekko do siebie.
- Aha. Ja tylko, jak sama widzisz, zmieniłam wygląd. - Powiedziała łapiąc się za uchem. Po chwili kiwnęła głową przybyłemu.

Raven

Odkiwnołem lisicy i poznałem zapach.Tak to była ta z lasu-Wiesz sorki za moje zachowanie w lesie ale ja czasami tak mam Raven jestem-powiedziałem a Lemur pomachał łapką do lisicy.

Channoy

- Fajnie wyglądasz, tylko trochę za bardzo przypominasz lisa... - powiedziała, i wyciągneła z kieszeni mały amulet. Po jednej stronie, było tylko normalne złoto, po drugiej stronie, było coś napisane. Chan po oglądała, troche amulet, poczym położyła go na kolanach - Wiesz co to jest? - zapytała Shinre.

Shinra

- Shinra. - Powiedziała i znów patrzała na Chan.
- Nie wiem. - Powiedziała zaciekawiona. Potem przypomniała sobie o poprzednich słowach Channoy.
- Większość zwierzołaków przyjmuje postać wilkołaków, lub kotołaków. Ja jestem lisołakiem. - Powiedziała lekko się uśmiechając. Lubiła być oryginalna.

Channoy

- Nie tylko ty lubisz być orginalna... - powiedziała i szturchnęła ją lekko w ramie - A to jest kompas Kociego oka. Został zrobiony, na wyspie z której pochodzę. Jeżeli go otworze, znajdę się spowrotem w domu. - Powiedziała i przetarła amulet, rękawem, teraz można było odczytać co było na nim napisane, - La verssi acenkra. Chan siedziała i patrzała na napis, nie mogła uwierzyć w to, co ten napis znaczył.

Raven

Zmieniłem postać spowrotem w wilkołaka a następnie rozłozyłem skrzydła i złożyłem w tej samej chwili.Lemur zeckoczył z drzewa i podrzedł do lisicy i kotki po czym przyglądał im się.

Shinra

Zerknęła na medalion. Lisica zerknęła na wodę. Nie widziała jeszcze napisu, ale ciekawa była jego znaczenia. Poprawiła włosy i znów dotknęła srebrnej wody. Zlustrowała otoczenie jednym spojrzeniem i co pewien czas poprawiała nieznośne włosy.

Channoy

Channoy podała medalion Shin, żeby go oejrzała. - Za nic w świecie go nie otwieraj, jeżeli go otworzysz, to ty się znajdziesz na wyspie Kociego Oka... - ostrzegła ją Chan, i podała jej amulet ze szczerego złota.

Shinra

Zerknęła na amulet i wzięła do ręki. Obróciła go kilka razy i zerknęła na napis. Nie chciała roztrząsać tematu i uznała go za zakończony. Wstała i wskoczyła na pobliskie drzewo. Teraz obserwowała wszystkich w tej krainie. Zamachała długą kitą i kucnęła na gałęzi. Odwróciła się do wszystkich tyłem, a gałąź złapała z dołu. Poluzowała chwyt na chwilkę i wisiała teraz głową do dołu. Wszystkich widziała.