Chata Shinry

Shinra

Stara, drewniana chata stoi na rozległej polanie otoczoną ciemnym, dzikim lasem, który ciągnie się po horyzont, a ponad wysokie korony drzew przedzierają się czasem czarne kruki i białe gołębie. Wiatr czasze długie, trawiaste włosie Ziemi i szumi okrągłymi liśćmi drzew. Za domem krwistoczerwone róże wyciągają delikatne płatki ku górze i falują roznosząc zapach lekki i subtelny aromat. Bluszcz. Czarne liście bluszczu delikatnie falują wisząc z wąskich pnączy. Z nich jednak wyrosły róże czarne i fioletowe. Niosą przyjemny i delikatny zapach, którego nie da się opisać. Ozdobione drzwi z metalową, zdobioną klamką, skrzypią cicho i prowadzą do długiego, ciemnego korytarza. Zimna posadzka i kamienne ściany z rozmaitymi, jaskrawymi wzorami zdawały się odbijać najcichsze dźwięki i wzmacniać je. Zdobiony, drewniany łuk ciągnie się nad wejściem do ciemnego, chłodnego pomieszczenia. Fotel, stół i szafy. Wszystko ręcznie zdobione w mozolnej i katorżniczej pracy stoi tu od dawna. Jest też szare łóżko, na którym śpi Shinra. Nie ma tu okien. Są tylko jasne, lekko świecące znaki, podobne do tych w korytarzu. Inny pokój. Roi się tu od drewnianych słupów, które wystają z ziemi, by Shinra mogła na nich ćwiczyć. Trzecie pomieszczenie. Największe. Nic tu nie ma. Tylko... Pentagram, bijący krwistym światłem. Jasne, czerwone światło bije i sunie po ścianach pokoju. Zdaje się żyć i pełzać po ścianach pokoju. Zamknięte. Zamknięte tu bez żadnego powodu. Wiatr delikatnie sunie i ochładza to zimne już miejsce. Jesienne, czerwone liście spadają na dach i sprawiają wrażenie gorących płomieni.