Jaskinia Ravena w ścianie przepaści

Raven

Jaskinia która została zrobiona na ścianie przepaści.Dostać do niej można tylko schodząc i wchodząc po skalnych półkach lub spuścić własną drabine.W środku ściany oraz podłoga są wyłożone samymi skórami zwierząt.Przy końcu jaskini wiszą sznurki jeżeli pociągniesz za pierwszy z sufitu zsunie się hamak,za drugi jeszcze coś itp.

Reni

Reni weszła powoli i zaczęła się rozglądać. Była tu pierwszy raz. Ogólnie po raz pierwszy była w tej krainie. Nie widziała nikogo.
- Jest tu ktoś? - Zawołała. Chciała kogoś poznać, kogoś, kto zostałby jej przyjacielem. Dobrym przyjacielem.

Raven

Wyszedłem zza rogu w postaci chłopaka w wieku 18 lat.Miałem na sobie czarny płaszcz który zakrywał mój wilczy ogon oraz kapelusz który zakrywał moje wilcze uszy-Witam-powiedziałem po czym poprawiłem kapelusz.

Reni

- Witaj, jestem Reni - powiedziała, była teraz dziewczyną, więc niewiele mógł się domyśleć - klan zmiennokształtnych? - To było przecież miejsce tego klanu. Żadnego innego. Chyba, że chłopak, który stał przed nią, przyszedł tu tylko w gościnę. Wątpiła w to. Po co byłby mu potrzebny kapelusz? I nie czekając na odpowiedź, zapytała - Kot czy Wilk?

Raven

Spojżałem na nią-Tak zmiennokrztałtnych-powiedziałem-Wilkołak-dodałem po czym zdjołem na chwile kapelusz aby odsłonić uszy i przy tym zamykając oczy aby nie zobaczyła moich ślepi.

Reni

-Nie rozumiem czegoś - powiedziała spokojnie - dlaczego zamykasz oczy? Coś ci się stało? Nie rozumiem. - Zadała serię trochę trudnych pytań. Tak już miała, wolała wiedzieć za dużo, niż za mało. Pod tym względem nigdy się nie zmieni.

Raven

Założyłem kapelusz i poprawiłem go aby zasłonił ślepia, po czym otworzyłem je.
-Nie ważne- powiedziałem z pół uśmiechem na pysku. Przeciągnąłem się i poprawiłem kapelusz.

Reni

Reni przyglądała się uważnie, to było bardzo, bardzo dziwne. Po co ukrywać oczy? On coś skrywa, coś mu jest? Nie potrafiła odpowiedzieć na te pytania. Nie spotkała nikogo, kto by się zachowywał podobnie. Mimo, że poznała już w swoim życiu wiele osób, nikt nie był taki. On był inny. Inny niż osoby, które poznała.

Raven

Spojrzałem z pod kapelusza na Reni, poprawiając kapelusz co jakiś czas. Uśmiechnąłem się do niej, wyjąłem Saksę i zacząłem ją ostrzyć.

Reni

- Co robisz? - Spytała się zaciekawiona. - Co to jest? - Jeszcze nigdy czegoś takiego nie widziała. Była ciekawa, co tym razem wymyślił. - A tak w ogóle to chyba mi nie powiedziałeś jak się nazywasz? - Powiedziała się z uśmiechem.

Raven

Poprawiłem kapelusz-Raven jestem-powiedziałem z uśmiechem i na jakieś dwie sekundy zdjąłem kapelusz aby go poprawić lecz nie zamykając ślepi.Włożyłem go na głowe i spojrzałem z pod kapelusza na anioła.

Reni

Bursztynowe oczy? Może tylko jej się zdawało? Ale i tak podobał jej się. Nie był taki, jak reszta, i to jej się w nim podobało. Nigdy nie myślała o tym, ale przez niego mogłaby być porwana. Nawet by się nie sprzeciwiała. Ale teraz odrzuciła od siebie tą myśl. Przy nim czuła się bezpieczna.

Raven

Uśmiechnąłem się do Reni, poprawiłem kapelusz i wyjąłem Saksę oraz kawałek drewna. Zacząłem rzeźbić, a po chwili figurka przedstawiała skrzydlatą Reni. Dałem jej figurkę do rąk i uśmiechnąłem się do niej.

Reni

- Piękne! Jak się nauczyłeś to robić? - Spytała z zachwytem. Widziała różne rzeczy, ale takich nie. Delikatnie dotykała figurkę. Jakby mocniejsze dotknięcie mogło ją zniszczyć. Uśmiechnęła się. - To dla mnie? - Spytała.

Raven

Oczywiście że tak-powiedziałem i usmiechnołęm się do niej-Moge ją ożywić jeśli chcesz-dodałem z usmiechem na pysku.Poprawiłem kapelusz i schowałem Saksę.